Iplik ve pazari

Ah ulan Ege,
Sana 2 aylik omruhayatinda bu sekilde ilk hitap eden benim herhalde ve de son olmak istiyorum bu boyle biline haaaa.

Az once annengilin yazdiklarini okudum da, ben kendisinin bir paket sigarayi bir gunde yumulup icitigini hic bilmiyordum. Iste bu bloglar, bloggerlar da hepimizin kirli camasirini ortaya cikarip, ipligini pazarda lime lime edip tepene firlativeriyor.

Ben de basladim anasini satayim sigara icmeye. Annene gore hep meyilim vardi da yaklasik 15 yildir bir turlu soyleyemiyordum, cekiniyordum, cok utangac bir insan oldugum icin pek acilamamistim. Issiz gucsuz takildigim, hayatimin West New York'un nezih marketi Bazaar ve evim arasindan ibaret oldugunu kendime inandirdigim, Turk dizisi askimin top yaptigi donemlerimde yak bir sigara kul olsun dertler ucunda (Sezen Aksu) olayina girip, bir Turk kahvesi ile gunun orta yerinde soyle bir keyif yapiyordum cok stresli ev hayatim suresince. Yaz Youtube'a Elveda Rumeli bilmemkacinci bolum bilmemkacinci kisim, Fatma anam, Ramiz babamla kopuklu Turk kahvelerini karsilikli hopurdeterek iciyorduk ki keyfime diyecek yoktu vallaha.

Simdilerde ise sigara, aksamlari bizim Muhtar, kendisi bu sanal sularda ifsa edilmek istemediginden ismini degistirerek kullanmak zorundayim, ve sevgili esi ile uzun ve cook keyifli, vatanin ve hatta dunyanin bir batirilip bir cikarildigi gece sohbetlerimizin vazgecilmez bir parcasi olarak dudaklarima yapismakta. Umarim annem bir gun Facebook'a oradan da bloguma girerek bu satirlari okumaz yoksa hayatim bir daha aydinlanmamacasina kararacaktir bak bunu da soylliiiim.

Neyse konumuza geri donecek olursak Ege'cim, sigara pek guzel birsey degil. Icki de oyle ama ben pek icki konusunda cok ahkam kesemem cunku kendileriyle gorusmeyeli bir 15 yil olmustur herhal.

Ickiyle ilk tanismam ise pek sevgili ananizin (burada bir kinaye kesinlikle soz konusu degildir) Kadikoy- Besiktas sehir hatlarinin ceyrek gece ya da ceyrek kala (aramizda onemli sifre) sabah seferleri vapurlarinin kic kisminda bana gore ne idigu belirsiz bir alkol ile ne idigu belirsiz bir tavsanin neresinin kani oldugu anlasilmayan zikkim tadindaki caylarini karistirarak oldu.

Daha sonralari genc, guzel, aykiri, guclu bedenlerimiz vodka ve visne istedi sabah seferlerinde. Midemiz cok gucluydu hep icsindi, kafamiz cok hostu hep ucsundu. Ilk derslerimiz hic anlamadan, uyuyarak gecsindi. Yillar yillari kovaladi, Ziverbey civarindaki agaclar, dibine kusulmak suretiyle semirtildi, gerekli yer ve kimselerden uyarilar alindi, hayatin ceremesi cekildi ki benim icin bu hepinizden daha cok, cunku bu New York hayati beni cok yordu, sergiye git, Lincoln Center'da bu konser, bu opera (en cok bunu sevip vakit harciyorum harbiden), su acilis, bu Turk Haftasi, ee oradan tabii arkadaslar cagiriyor Soho'da su barda Happy Hour felan, neyse migren hastasi oluverdim. Artci depremler misaaaili bu icki denen lanet sey migreni oyle bir tetikliyor ki felegin cemberinden saglam geciyorsun artik oyle diyeyim sen anla beni.

Artik ben kendimi dusunce gucuyle sarhos ve hatta highh etmeye calisiyorum ne yapayim sevgili kucuk kardesim Ege. Sen yine icmek istersen bol tarafindan ic zamani geldiginde, bilirim guzeldir, sayesinde caresi bulunur bilirim her sorunun (eh bu da Sezen Aksu).
Haydi iyi geceler sana Ege, her nerede uyuyor ve uyutuluyorsan.